Mijn vreemdste Airbnb ervaring ooit!

Deel met vrienden en familie

In Krabi (Thailand) had ik mijn vreemdste Airbnb ervaring ooit. Van tevoren hadden we alles uitgezocht en de reviews leken goed, maar wat ons daar te wachten stond hadden we nooit verwacht…

Ik steek het niet onder stoelen of banken en bij diegene die langer volgt is het al bekend: ik ben fan van Airbnb. Ik vind het een super leuke manier om te overnachten op mooie en aparte locaties. Leuker dan hotels over het algemeen. Ik heb zelfs in mijn oude woning wel eens een kamer verhuurd. Eerder schreef ik hier ook de posts ‘Overnachting boeken via airbnb: Durf jij het al?’ en ‘Mijn ervaringen met Airbnb‘ over. Eigenlijk heb ik alleen maar goede ervaringen met Airbnb, op één keer na in Bali, toen we zo stom waren om een overnachting te boeken bij iemand die nog geen reviews had.

Tijdens onze reis door Thailand hebben we ook meerdere keren een overnachting via Airbnb geboekt. Via de ING rentepunten winkel had ik een aantal coupons gekocht voor 25 euro Airbnb tegoed. Onze eerste Airbnb overnachting tijdens die reis was in Bangkok en die verliep ook prima. We boekten meteen ook een Airbnb overnachting voor Krabi, bij de Climb Krabi Inn. Het is gewoon een bedrijf in plaats van een local die de kamers verhuurt, maar dat is in Azië wel vaker het geval. Maar, de kamer ziet er goed uit op de foto’s en ook de reviews zijn goed. Vooral over de vriendelijke staf wordt veel geschreven. De communicatie gaat via Amy en alles loopt op rolletjes.

Inchecken

De problemen beginnen bij aankomst in Krabi. Het stadje in helemaal niet zo groot en ik ken het wel een beetje, maar we kunnen de Climb Krabi Inn niet vinden. Uiteindelijk na wat rondvragen vinden we dan toch de ingang. Binnen was er niemand te vinden, maar er lag wel een mobiele telefoon en de normale telefoon lag van de haak, dus bellen was geen optie. We riepen meerdere malen en zijn daarna iemand van de bar ernaast gaan halen, zodat die nog wat in het Thais kon roepen :).

Van boven klonk wat Thais, maar er kwam maar niemand naar beneden. Dus we wachtten en wachtten, geen idee wanneer hij nou eindelijk eens naar beneden zou komen. Mijn geduld begon op te raken en besloot dus zelf maar naar boven te gaan om hem te vinden. Ik tref hem aan en hij mompelt dingen als ‘mijn hotel, mijn regels’. Het was niet duidelijk of hij het tegen mij had of dat hij vooral tegen zichzelf aan het praten was.

Toen hij eindelijk naar beneden kwam, keek hij wat verbaasd naar ons. Vreemd, we hadden hem toch meerdere malen geroepen en laten roepen. Hij kon onze boeking ook niet echt plaatsen. Hoe we geboekt hadden, via Hostelworld of Airbnb? Onze kamer had geen balkon, maar als we hem extra zouden betalen, zou hij ons een kamer met een balkon geven… We vonden het maar een rare situatie en gaven duidelijk aan dat we gewoon de kamer wilden die we geboekt hadden. Al snel bleek dat onze kamer helemaal geen ramen had.

Een bijna schone kamer, bijna…

Hij laat ons de kamer zien, die er opzich prima uitziet. Er ligt alleen een soort badmat, met een vrij grote, vage vlek erop. De man ziet het zelf ook en zegt: ‘Dit is nieuw, ik begrijp het niet’, om het vervolgens wel te laten liggen en te vertrekken. Verbouwereerd blijven we achter. We checken het bed en de douche en die zijn prima. Allemaal een beetje vreemd, maar prima voor één nachtje. Maar toen begon het eigenlijk pas…

Even later horen we hem op de gang weer boven komen. Flink in discussie met andere gasten, we kunnen het gesprek goed volgen vanuit onze kamer, en er is bij hen nog meer verwarring dan bij ons. Aan de stemmen van één van de meisjes te horen is ze er helemaal klaar mee en gaat ze liever weg, dan hier te overnachten. We horen gerommel aan onze deur en het lijkt erop dat hij onze kamer binnen probeert te komen? Ze lopen weer weg om vervolgens weer te rommelen aan ons slot. Ik roep hard vanuit onze kamer dat wij hier zitten; Arthur staat te douchen en ik heb geen zin om hem alleen te woord te staan. Er ontstaat nogmaals een discussie voor onze deur tussen de medewerker en de gasten. De gasten vertrekken weer naar beneden (I’m leaving!). Na een korte stilte toch weer gerommel aan onze deur!!!

Arthur is deze keer klaar met douchen en trekt de deur open om hem nogmaals duidelijk te maken dat wij in deze kamer zitten. Totaal verbaasd kijkt hij ons aan: ohhhh zaten wij in deze kamer? Daarom kon hij dus de sleutel niet vinden voor de andere gasten. Toch gek, hij had ons notabene een half uur daarvoor zelf ingechecked en de kamer laten zien!

Ik heb niet veel geslapen die nacht, want ik was voortdurend bang dat iemand de kamer binnen zou komen, terwijl ik lag te slapen….

Heb jij wel eens wat raars mee gemaakt op reis?

Deel met vrienden en familie